Op een milde lenteavond eind april verzamelden zich zo’n dertigtal genodigden in de ontvangsthal van de residentie van de Ambassadeur in Londen. Na een hartelijk welkom met hapjes en drankjes, introducties en kennismakingen begaven de gasten zich naar een speciale ontvangstruimte op de eerste verdieping, de gezellige, grote salon van de gastheer, ZE Simon Smits. Deze bijzondere receptie vond plaats i.v.m. de lancering van het in het Engels vertaalde boek van Vincent Bijlo getiteld ‘The Institute’.
De Nederlandse, oorspronkelijke versie van dit boek werd voor het eerst gepubliceerd in 1998. De roman beschrijft in een humoristische, vaak frank en vrije trant het wel en wee van een blinde teenager, Otto, die zijn weg zoekt naar een plek in de wijde wereld te midden van zijn kostschoolgenoten en hun verzorgers binnen het Instituut.
Bij het grote raam, aan het eind van de salon zagen we meteen de met licht overgoten, lange gestalte van Vincent en begroetten hem en zijn vrouw Mariska. We werden daarna voorgesteld aan de uitgevers, Bernadette Jansen op de Haar en haar broer Arnold en vervolgens aan de vertaler Susan Ridder en familie. Alle aanwezigen hadden één of andere connectie met het nieuwe boek, de auteur en/of de Nederlandse cultuur.
De ambassadeur hield een korte inleiding en legde de nadruk op het feit, dat in deze illustere ruimte veel bijeenkomsten en vieringen hadden plaatsgevonden, maar dat dit de eerste keer was, dat er een lancering georganiseerd werd van een in het Engels vertaald boek, geschreven door een Nederlandse schrijver. Een auteur, die misschien beter bekend staat als journalist, humorist, radio en TV persoonlijkheid dan als auteur van een roman.
Na de introductie gaf de ambassadeur het woord aan Vincent Bijlo. Hij las in braille het gezelschap, dat hem in doodse stilte omringde, de ‘onweer’ passage voor, een ontroerende tekst die de stijl, sfeer en scherpe, kritische observaties van de inhoud van het oeuvre magnifiek illustreert. Je kon een speld horen vallen.
Hij ontving een wel verdiend warm en enthousiast applaus en leidde de luisteraars samen met de gastheer en gastvrouw naar de aula, waar bij de vleugel, Vincent en Mariska met veel gasten een praatje maakten.
Aan degenen, die trots waren dat ze een exemplaar van ‘The Institute’ hadden ontvangen, deelde Vincent gretig handtekeningen uit.
Voor mijn man, David en mij werd dit Londense bezoek van Vincent en Mariska nog waardevoller, omdat we hen de volgende dag mochten uitnodigen voor een ‘high tea’ in Fortnum en Mason om samen de verjaardag van Vincent te vieren en dat nog wel op Koningsdag. Dit was een nieuwe, zelfs unieke verjaardag viering ervaring in het buitenland en een speciale belevenis voor hen beiden op de valreep van de terugreis naar Nederland.
The Institute